Zandvoortse sloppies
De Zandvoortse sloppies weerspiegelen de rijke visserijgeschiedenis van het dorp.
De Zandvoortse sloppies weerspiegelen de rijke visserijgeschiedenis van het dorp.
Sloppies zijn de pittoreske straatjes van Zandvoort die je uitnodigen om rustig te slenteren. Gelegen achter het strand, zijn deze straatjes doordrenkt van geschiedenis, met sporen uit de visserstijd die nog steeds voelbaar zijn. Terwijl je door de sloppies wandelt, ontdek je naast de oude vissershuisjes ook statige villa’s in witte en zandkleurige tinten, vaak voorzien van erkers, kantelen en veranda’s.
De Sloppies bevinden zich rondom het centrum, nabij het Zandvoorts Museum, waaronder het Achterom en de Rozenobelstraat. Hier ontdek je nog steeds de sporen van de rijke visserijgeschiedenis van het dorp. Namen als Land’s End, Hendrika en Zeezicht geven de huizen een uniek karakter en brengen een stukje nostalgie naar het heden.
Tijdens de Sloppieswandeling ontdek je het authentieke Zandvoort, waar de geschiedenis van het voormalige vissersdorp nog steeds voelbaar is. Een gids neemt je mee langs de charmante straatjes, de oude vissershuisjes en verschillende historische locaties die het verhaal van Zandvoort tot leven brengen. Onderweg kun je kleine trappetjes tegenkomen. De wandeling is 1,7 km lang en duurt ongeveer 20 minuten. Boek je tour bij het Zandvoorts Museum voor € 7,50 p.p. Of ga zelfstandig op pad met de wandeling in boekvorm voor slechts € 5,-. Reserveren kan eenvoudig aan de balie van het museum.
De smalle straatjes en oude huisjes gaven me echt het gevoel dat ik terug in de tijd stapte. Het was leuk om te zien hoe het verleden zo goed bewaard is gebleven.
-Anne-
Ruim 1900 jaar geleden was de zeespiegel lager en had de wind vrij spel langs de strandvlaktes. Door zandverstuivingen ontstonden de duinen, waarop rond 1100 het dorp Sandevoerde werd gesticht. ‘Sande’ betekent duinen of zand, en ‘Voerde’ verwijst naar een doorwaadbare plaats. De grond was moeilijk te bewerken door het zand, maar de zee bood vis zoals kabeljauw, schol en haring. Vissers gingen met eenvoudige scheepjes de zee op, terwijl de vrouwen de vangst in manden naar Haarlem brachten via het Visserschpad om de vis te verhandelen op de Grote Markt.
Door zijn geïsoleerde ligging leefde Zandvoort lange tijd in rust en armoede. Het leven bestond eeuwenlang voornamelijk uit vissen, stropen of het telen van aardappels (duinpiepers). Pas na de aanleg van de haven van IJmuiden in 1870 en de opkomst van badgasten veranderde het dorp drastisch. Rond de eeuwwisseling kwam er een einde aan de grote visserij. Keizerin Elisabeth van Oostenrijk (Sissi) was één van de beroemdste badgasten die de gezonde zeelucht ontdekte en Zandvoort op de kaart zette als badplaats.
Een bijzonder juweeltje is het kleinste vissershuisje van het dorp, gelegen aan de Rozenobelstraat. Het huisje is slechts vier bij vier meter groot zonder de aanbouw en werd ooit bewoond door meerdere mensen. In de krappe ruimte sliepen de bewoners in een bedstee of op de grond, waarbij grootouders en ouders vaak de bedstee deelden. Het huisje werd jarenlang gebruikt als garage voor een kleine Fiat, totdat er een aanbouw werd geplaatst, waardoor het weer een bewoonbare ruimte werd.
De vangst van de Zandvoortse vissers werd door hun vrouwen naar verhandeld in Haarlem. Vanaf het strand trokken de Zandvoortse visloopsters te voet door het mulle duinzand naar de vishal in het centrum Haarlem. Onderweg passeerden zij plekken met namen als de kousenpaal, Kraantje Lek en De Stinkende Emmer. Allen locaties met een geschiedenis en die nu nog te bezoeken zijn. Met de Stinkende Emmer route stap je in de voetsporen van de Zandvoortse visloopsters naar Haarlem en kom je langs deze plekken.